چند ساعت بیشتر نمانده تا شلیک توپ‌ها. توپ‌هایی که این بار نه به قصد ویرانی و کشتار، که برای رساندن صدای امید و طراوت و زندگیِ دوباره زمین به گوش آن‌ها که در اقصای این خاک به انتظار نشسته‌اند شلیک می‌شود. بی که بخواهیم منکر تلخی‌های رفته بر ایرانیان در طول سال گذشته شویم و دشواری‌های افزاینده زندگی را کتمان کنیم، آخرین نوروز قرن را به جشن می‌نشینیم و از فرصت نو شدن طبیعت برای تجدید قوا و گرفتنِ جانی دوباره بهره می‌گیریم. چیرگی بر شر و تباهی و سیاهی و تاریکی را از نوروز باستانی فرا می‌گیریم و با حالی که به احسن‌الحال تحویلش می‌کنیم، به پیکار بدی‌ها می‌رویم.
بیشتر بخوانید.
